Harmen Krepel neemt na 23 jaar afscheid: “Het was een groot, eervol en dankbaar avontuur”
Na 23 jaar heeft Harmen Krepel afscheid genomen van zijn werk als internist nefroloog in het Bravis ziekenhuis. Maar helemaal gestopt is hij nog niet. Harmen kan het niet laten om nog wat ‘hand en spandiensten’ te blijven doen: “Ik vind het vak gewoon nog steeds heel leuk. Het is zo fijn om in de spreekkamer samen met je patiënten te kijken wat voor problemen ze hebben en wat je voor ze kunt doen. Mensen realiseren het niet altijd, maar het is echt een eer dat iemand bij je binnenkomt en zijn hele verhaal, in vertrouwen, tegen je vertelt”. Op donderdag 23 november 2023 vindt er vanaf 16.00 uur een receptie plaats voor Harmen in de Bravis Plaza (route 130) van locatie Roosendaal. Iedereen is van harte welkom.
“Het is heel fijn om iets voor iemand te kunnen betekenen”, vertelt Harmen. “Dat ik een rol kan spelen in het beter maken of helpen van een patiënt, dat heb ik altijd bijzonder gevonden. Een patiënt legt in de spreekkamer zijn hele hebben en houden in mijn handen. Hoe bijzonder is dat! Het is belangrijk dat we daar als zorgverleners de waarde van blijven inzien. We zitten wel eens in de waan van de dag. We hebben het druk, druk, druk en moeten ook nog onze polikliniek afwerken, maar het vertrouwen dat patiënten in ons hebben, dat is ontzettend kostbaar en daar moeten we voorzichtig mee omgaan”.
Nooit getwijfeld
Vanaf zijn 10e wist Harmen al dat hij arts wilde worden: “Ik kan je niet vertellen waarom, maar ik heb nooit getwijfeld. Het is zo’n waardevol vak”. Harmen begon in 2000 als internist nefroloog bij het Lievensberg ziekenhuis en sprong bij op de Intensive Care en de afdeling Scopie. Vijf jaar later, toen het Franciscus Ziekenhuis het dialysecentrum wilde oprichten, maakte hij de overstap naar Roosendaal. In het begin van zijn carrière was Harmen vooral een technische dokter. “Ik keek toen veel meer naar een uitslag. Daar baseerde ik mijn behandelplan op. Naarmate ik ouder werd en meer ervaring opdeed, begon ik het menselijke vlak steeds belangrijker te vinden. Ik kan wel een goede behandeling hebben, maar als dat niet goed is afgestemd is op mijn patiënt, dan is het ook geen goede behandeling. Er zijn bijvoorbeeld patiënten die besluiten om te stoppen met dialyseren om nog even te genieten van een fijn leven zonder toeters en bellen. Vroeger kon ik daar met mijn hoofd niet bij, maar nu denk ik: ‘wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet mag’.
‘Dat kun je niet maken, Harmen’
Een hoogtepunt in Harmens carrière was het opzetten van thuisdialyse met ondersteuning van de thuiszorg. “Niemand zag daar in eerste instantie het nut van in. Ik kreeg van externen wel eens te horen: ‘Dat kun je niet maken Harmen, dat mag helemaal niet’. Maar na uitgebreid onderzoek bleek het wel te mogen. Ik zie mijzelf nog zitten bij de verzekeraars, om ze te overtuigen dat dit een goed idee was en dat het voor patiënten zo fijn zou zijn. In 2009 begonnen we met buikspoeling (PD) via de thuiszorg en in 2014 met thuishemodialyse (via de bloedbaan). Het eerste jaar werden patiënten voor thuishemodialyse bezocht door een dialyseverpleegkundige van het ziekenhuis. Een jaar later begon Bravis met het opleiden van thuiszorgmedewerkers.“Het eerste jaar was het nog even spannend”, vertelt Harmen. “Het project zat op het randje of het door mocht gaan, maar ik had veel vertrouwen in de thuiszorgmedewerkers. Uiteindelijk sloeg het thuis dialyseren aan. Inmiddels zijn we zelfs patiënten aan het opleiden om helemaal zelfstandig thuis te dialyseren”.
Een ander hoogtepunt is dialyseren bij de Bravispunten. Dat begon in 2018 met één huisarts in Huijbergen en is nu uitgebouwd naar drie in de regio. “Het is belangrijk dat we patiënten een keuze kunnen bieden. Als thuisdialyse een stap te ver is, dan kunnen ze ook terecht bij de Bravispunten in Huijbergen, Tholen en St. Willebrord. Patiënten hoeven vaak minder ver en vaak te reizen en het is er kleinschalig en gemoedelijk. In een Bravispunt kunnen maximaal twee mensen tegelijk dialyseren. Ze kunnen tijdens het dialyseren met elkaar babbelen en even zwaaien als ze een bekende voorbij zien komen. Ik vind het zo fijn voor patiënten dat ze niet altijd meer naar het ziekenhuis hoeven voor hun behandeling”.
Mijn beurt om ongemakkelijk op een stoel te zitten
Patiënten thuis bezoeken vond Harmen een van de leukste dingen aan zijn werk. “Tot 2020 heb ik mijn patiënten thuis bezocht voor de jaarcontroles. Het ziekenhuis is mijn veilige haven, voor de patiënt is dat thuis. Tijdens de huisbezoeken ben ik te gast. Het hele gezin was dan ook vaak aanwezig. Dan was het mijn beurt om ongemakkelijk op een stoel te zitten. In de spreekkamer kan ik het dubbele aantal mensen zien, maar belangrijke gesprekken waarin je vraagt hoe het met iemand gaat en bespreekt of iemand gereanimeerd wil worden of hoe iemand verder wil als het niet goed gaat, zijn thuis makkelijker te voeren dan in het ziekenhuis. Daarnaast realiseren we ons niet dat patiënten soms een hele middag kwijt zijn voor een afspraak van 20 minuten in het ziekenhuis. Het is voor mij echt een verrijking geweest om de rollen af en toe om te draaien.”
Samen Beslissen
In zijn spreekkamer zag Harmen heel verschillende patiënten. “Sommigen leggen alles in mijn handen en anderen nemen zelf de touwtjes in handen”, legt Harmen uit. “Vroeger besliste ik wat er ging gebeuren. Tegenwoordig zijn patiënten veel meer voorbereid. Dat is veel fijner. Ze hebben de uitslag online al bekeken en hebben nagedacht hoe ze nu verder willen. Ik vind het belangrijk dat patiënten steeds meer eigen regie nemen. En dat kunnen ze. Dokters weten niet altijd alles en net als ieder mens maak ik wel eens fouten. Patiënten weten wat er op het spel staat en weten vaak echt wel wat goed voor hen is. Als je ziek bent, dan kan het voelen alsof het ziekenhuis je leven overneemt: ‘u moet drie keer per week dialyseren, u moet u om 08.00 uur melden op de afdeling en zo laat koppelen we u weer af’. Dat hoeft niet meer. Patiënten die thuis dialyseren kunnen bijvoorbeeld hun eigen schema maken. Ik had twee patiënten waar het niet zo goed mee ging, tot ze het zelf gingen doen. Als je patiënten verantwoordelijkheid geeft, geef je ze ook weer wat onafhankelijkheid terug”.
Het was onmogelijk zonder de steun van anderen
Harmen benadrukt het belang van een hecht team. “Voor de buitenwereld lijkt het misschien alsof ik belangrijk ben, maar dat ben ik niet. Ik heb heel veel kunnen realiseren, maar ik wil echt benadrukken dat het onmogelijk was zonder de steun van anderen. Ik heb heel veel geluk gehad dat ik zo’n goed team om mij heen had. De artsen, de verpleegkundigen, de teamleiders die het hele team enthousiasmeerden, de secretaresses en alle andere collega’s die op de achtergrond ondersteuning boden, de thuiszorgorganisaties, en de steun van mijn Zorggroepmanager en de Raad van Bestuur van Bravis. Iedereen is zo bevlogen en heeft altijd het beste met de patiënt voor. Ik kan niet anders zeggen dan dat we dit allemaal samen hebben gedaan! Als ik iedereen bij elkaar riep om een idee te delen grapten ze wel eens: ‘Oh daar is Harmen weer, wat voor idee zal hij nu weer hebben?” Maar ze hebben mij altijd gesteund. En dat geldt ook voor mijn thuisfront. Mijn gezin heeft mij wel eens moeten missen door mijn enthousiasme en bevlogenheid, maar hun steun en begrip was altijd groot en daar ben ik hen heel dankbaar voor.”
Eén Bravis ziekenhuis
Als laatst wil Harmen stilstaan bij de fusie tussen de ziekenhuizen Lievensberg en Franciscus. “In 2015 gingen we van twee individuele ziekenhuizen naar één. Die fusie is voor heel veel mensen heel belangrijk én ook moeilijk geweest. Ik wil de collega’s van de afdeling interne geneeskunde een groot compliment geven voor hoe ze dat hebben aangepakt. Iedereen heeft toen zo zijn best gedaan om er iets moois van te maken. We hebben er samen de schouders onder gezet en gekeken hoe we van twee teams, ieder met zijn eigen gewoontes en werkwijzen, één konden maken. En daar plukken we nu nog steeds de vruchten van. Het is een prachtig team”.
Receptie Harmen: U bent van harte welkom
Op donderdag 23 november 2023 vindt er een receptie plaats voor Harmen in het Bravis Plaza restaurant (route 130) van locatie Roosendaal. Collega’s, patiënten en andere geïnteresseerden zijn vanaf 16.00 uur van harte welkom om Harmen nog een keer de hand te schudden en met elkaar terug te blikken op de afgelopen 23 jaar. Een persoonlijke uitnodiging is niet nodig.