Op pad met… de beveiliging

Ze zijn herkenbaar aan het zilveren V-teken op de linkerborst: de mannen en vrouw van de beveiliging. Dag en nacht waken zij over de veiligheid van patiënten, bezoekers en medewerkers van het Bravis ziekenhuis. Het werk van een beveiliger gaat echter veel verder dan rondjes lopen en beeldschermen in de gaten houden. Dat werd me* goed duidelijk tijdens een avondje meelopen met Fabian, teamleider security. En… de beveiliging gaat niet over het open en dicht doen van de slagbomen. Is dat fabeltje ook meteen uit de wereld.  

Als ik ’s middags om drie uur arriveer op de locatie Bergen op Zoom, is Fabian bezig met foutparkeerders. Het is deze dinsdag weer eens druk met autoverkeer. De parkeerplaatsen staan vol, waardoor de heilige koeien op plekken worden gestald waar dat niet de bedoeling is. “Kijk, hier staan er tussen de paaltjes, wat niet mag”, wijst Fabian me aan. “Hierdoor kunnen andere auto’s niet of lastig weg. Een patiënt moest eens anderhalf uur wachten, voordat ze weg kon rijden. Dat willen we niet hebben. Zien we een auto verkeerd geparkeerd staan, dan stoppen we een gele kaart onder de ruitenwissers. Helaas helpt dat niet veel. Ik zag een keer in een auto een hele stapel gele kaarten op de bijrijdersstoel liggen.”

64 camerabeelden
Na het rondje over het terrein zoeken we de eigen ruimte van de beveiligers op, tegenover het restaurant. Op vier enorme schermen zijn in totaal 64 camerabeelden te zien. “We hebben zoveel beelden openstaan, maar toch valt het meteen op als het ergens niet goed gaat”, zegt Fabian.
Op een van de schermen verschijnen alleen beelden van de SEH. “Daar vinden ook verreweg de meeste incidenten plaats. Daarom is de receptie van de SEH onze vaste stop tijdens de rondes. Al is het alleen maar om ons te laten zien.” De teamleider spreekt het gedrag van agressieve bezoekers niet goed, maar begrijpt het wel. “Mensen zitten soms een uur in de wachtkamer van de SEH. Als er dan iemand binnenkomt met meer spoed, dan gaat het mis. Hierbij speelt communicatie een grote rol. Leg je de situatie uit, dan begrijpen de mensen het. Voor onze baan moet je verbaal sterk zijn, een empathisch vermogen hebben en de situatie goed kunnen inschatten.”

Agressie is fors toegenomen
De meeste incidenten worden veroorzaakt door patiënten. “Die agressie komt vaak voort uit psychische en relatieproblemen, alcohol- en drugsgebruik”, vertelt Fabian. Cijfers van 2022 en 2023 laten zien dat de agressie fors is toegenomen. “In 2022 kregen we 369 oproepen, in 2023 waren dat er 415. In 2022 moesten we 31 keer een beroep doen op de politie. Vorig jaar hebben we maar liefst 40 keer de politie ingeschakeld. Dat is bijna wekelijks. De lontjes zijn veel korter geworden. Dat hebben we overgehouden uit de coronatijd. We dachten dat het daarna terug zou lopen, maar het is alleen maar erger geworden.”

Met schilden
In de vijftien jaar dat Fabian als beveiligingsmedewerker in Bravis werkt, is hem een incident op de PAAZ het meest bijgebleven. “Een patiënt was zo agressief dat we samen met de politie, met schilden als een soort treintje naar binnen moesten. Dat vergeet ik niet meer. Maar ook de eerste keer dat ik een doodsbedreiging kreeg, weet ik nog goed. Ik werkte toen alleen in de nachtdienst. We hadden met de politie een man buitengezet, die mij met de dood bedreigde. Die nacht liep ik niet met een lekker gevoel buiten. Ik was niet bang, maar wel meer op mijn hoede dan normaal. Je weet immers maar nooit of zo iemand terugkomt. Maar de volgende dag was het alweer gezakt hoor.”

Gewaarschuwd
Tijdens mijn meeloopronde blijven de incidenten gelukkig achterwege. Wel was de beveiliging gewaarschuwd voor een man die zich de afgelopen dagen agressief gedroeg tijdens het bezoek aan zijn broer. Deze dinsdagavond laat hij zich niet zien. Op het SEH-scherm zien we een man in een scootmobiel bij de receptie wild met zijn armen zwaaien. Fabian is gelijk getriggerd en belt de receptioniste. Er is niets aan de hand. De man is juist vriendelijk, maar zet zijn woorden graag kracht bij met armgebaren.

Ronde
Fabian en ik besluiten een ronde door het ziekenhuis te maken. Na vijftien jaar kent de teamleider elk hoekje van het pand en alle tussendoorroutes. Fabian controleert grondig of de deuren en ramen die gesloten moeten zijn ook dicht zijn. Bovendien checkt hij of alle blusmaterialen toegankelijk zijn en de brandwerende deuren dicht kunnen. “Elke avond maken we onze brand- en sluitronde. De poli’s worden gecontroleerd of ze wel leeg zijn en of alle deuren en ramen dicht zijn. We checken de toiletten en zetten ze open, zodat we meteen zien dat er niemand meer is. Met die ronde zijn we wel een uur zoet”, zegt Fabian. “Maar ja, we willen geen ongewenste overnachters hebben.”

Diversiteit
Fabian werkte eerst vijf jaar bij de Marechaussee voordat hij als beveiligingsmedewerker bij Bravis aan de slag ging. “Dat beviel zo goed, dat ik nooit meer ben weggegaan”, vertelt hij. “De diversiteit spreekt mij het meest aan. Je maakt van alles mee. Het is altijd hollen of stilstaan. De ene week kan het voorkomen dat je geen enkel incident hebt, maar dan is het de week erna dubbel prijs. Het is altijd een verrassing wat je tegenkomt. Dat maakt het werk in de beveiliging zo leuk.”

* Voor dit artikel liep Jan Willem van Bodegom, stafmedewerker communicatie, een dienst mee met Fabian, teamleider security.