Richard Pal gaat met pensioen: “Ik vind het eigenlijk heel moeilijk om Bravis achter mij te laten”

Het was een kleine cultuurverandering toen Richard in dienst kwam. “Ik vind het gewoon heel belangrijk dat ik mezelf kan zijn”, legt Richard uit. “Mensen weten echt wel dat ik de arts ben, daar heb ik geen witte jas voor nodig. Dat respect kan je ook verdienen door de kennis die je hebt, het werk wat je doet en de gesprekken die je met patiënten hebt. Als ik bijvoorbeeld merk dat iets belangrijk is voor een patiënt (zoals de datum waarop iemand trouwt) dan schrijf ik dat op in het dossier zodat ik daar later naar kan vragen. Je krijgt heel veel terug als je investeert in de relatie met je patiënt.”

Vakantieliefde
In het begin voerde Richard het vak gynaecologie in de volle breedte uit. Hij hield zich onder andere bezig met verloskunde, operaties, vruchtbaarheid en kankerbehandelingen. Vanaf 2009 is de vakgroep Gynaecologie aandachtsgebieden gaan ontwikkelen. Die van Richard zijn kijkoperaties en verloskunde. “Verloskunde is echt mijn ding”, vertelt hij. “Het leuke vind ik het onverwachte, de spanningsboog en de emoties. Je bouwt in een heel korte tijd een band op met de vrouw die gaat bevallen. Ik vergelijk het altijd met een vakantieliefde. Je moet elkaar in een korte tijd leren kennen. Het vertrouwen en de bijhorende emoties zijn gekoppeld aan dat ene moment. Je weet van tevoren dat die band na de vakantie (of in mijn geval na de bevalling) ook weer minder wordt, maar het wordt niet vergeten. Het is zo leuk dat mensen jaren later nog weten dat ik bij hun bevalling aanwezig was.”

Gestopt met tellen
Richard weet niet hoeveel bevallingen hij de afgelopen 30 jaar heeft meegemaakt. "Het zijn er in ieder geval heel veel," lacht hij. "Ik heb vijf zoons die allemaal op voetbal zitten. Als ik de voetbalclub binnenkom, zie ik altijd wel kinderen bij wie ik een rol heb mogen spelen bij de bevalling. Op een gegeven moment ben ik gestopt met tellen, want eigenlijk is het aantal ook niet interessant. Iedere bevalling is bijzonder. Ik heb altijd gezegd dat ik stop zodra het een routine wordt, of als ik 's nachts met tegenzin uit bed kom voor een bevalling. Want wat voor mij misschien bevalling nummer 3.000 is, is voor de (toekomstige) ouders de eerste, tweede of misschien derde keer. Daar moet je als gynaecoloog alleen bij zijn als het nog bijzonder voelt. Voor mij voelt het na 30 jaar nog steeds zo, maar vanwege mijn leeftijd heb ik toch besloten om te stoppen.”

Hele generaties
Het komt inmiddels ook wel eens voor dat de baby’s die Richard aan het begin van zijn loopbaan gehaald heeft, nu op een leeftijd zijn waarop ze zelf een gezin stichten. Dat Richard ook bij hun bevallingen aanwezig is, vindt hij heel erg bijzonder. “Ik voel me soms een soort van familiedokter. Het geeft mij een warm gevoel dat moeders aan hun dochters vertellen dat ik ook bij hun bevalling betrokken was. Dat geeft mij het gevoel dat ik echt iets voor hen heb betekend. En dat is de grootste waardering die je als arts kan krijgen.”

Voorzitter medische staf
Van 2015 tot 2020 was Richard, naast zijn werk als gynaecoloog, voorzitter van de medische staf. Hij speelde een belangrijke rol bij onder andere de fusie van het Franciscus ziekenhuis en het Lievensberg ziekenhuis en de voorbereidingen op het Nieuwe Bravis. Met zijn tomeloze energie en enthousiasme zorgde hij ervoor dat er bij iedere beslissing eerst naar het belang van de patiënt werd gekeken en dat medewerkers vanaf het begin betrokken werden en zich ook echt gehoord voelden.

Pensioen
Op 1 juli gaat Richard officieel met pensioen, maar hij trekt niet meteen de deur achter zich dicht. “Ik blijf nog een half jaar om waar te nemen voor mijn collega’s, zodat zij de kans krijgen om voor een langere tijd verlof (sabbatical) te nemen. Ik ben hun heel dankbaar dat ze mij (en mijn drukke persoonlijkheid) altijd geaccepteerd en gewaardeerd hebben om wie ik ben. Daarnaast vind ik het eigenlijk heel moeilijk om het ziekenhuis achter mij te laten. Het waarnemen geeft mij de gelegenheid om langzaam af te bouwen en het geeft mijn vrouw de tijd om te wennen dat ik vaker thuis zal zijn. Daar is ze helemaal nog niet aan toe”, lacht hij.

Sint-Maarten, Suriname of Spanje
Niemand hoeft bang te zijn dat Richard daarna achter de geraniums gaat zitten. “Ik ben wel iemand die zijn energie kwijt moet. Misschien ga ik wel, zo lang ik daar energie voor heb, geregeld een paar maanden als gynaecoloog werken. Bijvoorbeeld in Sint-Maarten, Suriname, Spanje of een ander warm land. Maar ik zal ook nog genoeg in Roosendaal te vinden zijn. Ik kan enorm genieten van mijn vijf zoons, schoondochters en in maart geboren kleindochter.

Bedankt!
Richard wil iedereen bedanken met wie hij de afgelopen 30 jaar heeft samengewerkt. "Vooral de collega's van het Moeder & Kindcentrum en het operatiecomplex (OK). En dan bedoel ik ook echt álle collega's: van artsen en verpleegkundigen tot ondersteuners en schoonmakers. Want om goede zorg te kunnen leveren, heb je echt het hele team nodig. Samen word je beter."
 

Receptie Op vrijdag 21 juni 2024 vindt er een receptie plaats voor Richard in de Bravis Plaza in Roosendaal (route 130). Bij mooi weer verhuist de receptie naar de aansluitende tuin. Collega’s, patiënten en andere geïnteresseerden zijn van 17:00 tot 19:00 uur van harte welkom. Een persoonlijke uitnodiging is niet nodig, Richard ziet u graag.